SM 25x100 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej mocy, produkty te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (pomiary wskazują na taką wartość).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik odporności magnetycznej.
• Dzięki powłoce (nikiel, Au, srebro) zyskują estetyczny, metaliczny wygląd.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia mocne przyciąganie nawet małych elementów.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy komputery.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale bardzo silne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Delikatność mechaniczna to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego warto stosować obudowy lub montaż w stali.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być istotnym kosztem.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co ma na to wpływ?

Siła trzymania 0 kg jest wynikiem testu laboratoryjnego wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• przy zastosowaniu zwory ze specjalnej stali pomiarowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• której grubość sięga przynajmniej 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• przy całkowitym braku odstępu (brak powłok)
• przy prostopadłym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Wpływ czynników na nośność magnesu w praktyce

Należy pamiętać, że udźwig roboczy będzie inne w zależności od następujących czynników, w kolejności ważności:

• Dystans (pomiędzy magnesem a metalem), gdyż nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) powoduje zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Masywność podłoża – zbyt cienka stal nie zamyka strumienia, przez co część mocy jest tracona na drugą stronę.
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale nierdzewne mogą generować mniejszy udźwig.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko zmniejsza siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.