SM 25x400 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Oprócz ogromną energią, nasze magnesy gwarantują szereg innych zalet::

• Długowieczność to ich atut – nawet po 10 lat spadek siły magnetycznej wynosi jedynie ~1% (wg testów).
• Charakteryzują się niezwykłą odpornością na demagnetyzację, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co podnosi ich walory wizualne.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie z dużą mocą.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, rezonansach oraz systemach IT.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Wyższa cena w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co się na to składa?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje maksymalnych osiągów, którą zmierzono w warunkach laboratoryjnych, a mianowicie:

• na płycie wykonanej ze stali konstrukcyjnej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• posiadającej masywność minimum 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• z płaszczyzną wolną od rys
• w warunkach idealnego przylegania (powierzchnia do powierzchni)
• dla siły działającej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Warto wiedzieć, iż siła w aplikacji będzie inne w zależności od poniższych elementów, w kolejności ważności:

• Szczelina między magnesem a stalą – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. okleiną lub nierównością) drastycznie redukuje siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Wektor obciążenia – największą siłę osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po blasze jest zazwyczaj wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość stali – zbyt cienka blacha powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część strumienia ucieka na drugą stronę.
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest czysta stal żelazna. Stale hartowane mogą przyciągać słabiej.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt uzyskamy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Temperatura – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem indukcji. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu wykonywano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Co więcej, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje siłę trzymania.