MW 18x10 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne kluczowe właściwości, takie jak::

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat utrata mocy wynosi jedynie ~1% (wg testów).
• Wyróżniają się niezwykłą odpornością na rozmagnesowanie, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie nawet małych elementów.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Możliwość uzyskania skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Są niezbędne w innowacjach, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Delikatność mechaniczna to ich słaba strona. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub uchwyty.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż w ogrodzie, jedynym słusznym wyborem są magnesy w plastikowej osłonie.
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując uszkodzenia jelit.
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być barierą.

Maksymalny udźwig magnesu – od czego zależy?

Parametr siły jest wartością teoretyczną maksymalną przeprowadzonego w następującej konfiguracji:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• o grubości przynajmniej 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni kontaktu
• w warunkach bezszczelinowych (metal do metalu)
• dla siły działającej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• w neutralnych warunkach termicznych

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Na realną siłę mają wpływ parametry środowiska pracy, takie jak (od najważniejszych):

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a blachą), gdyż nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) powoduje zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy brudu).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość ścianki – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Strumień magnetyczny przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Skład chemiczny podłoża – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Stale stopowe redukują przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Gładkość – pełny kontakt uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Temperatura pracy – magnesy neodymowe posiadają ujemny współczynnik temperaturowy. Gdy jest gorąco tracą moc, a na mrozie mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Udźwig wyznaczano z wykorzystaniem gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Co więcej, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.