SM 25x125 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Poza ich znaczną energią, neodymowe magnesy wykazują korzyściami:

• Praktycznie nie tracą siły, ponieważ nawet po dziesięciu latach obniżenie wydajności wynosi tylko ~1% (wg literatury),
• Magnesy skutecznie są chronione przed demagnetyzacją spowodowaną polami zewnętrznymi,
• Dzięki błyszczącemu wykończeniu, powierzchnia niklowana, złota, lub o srebrnej barwie nadaje elegancki wygląd,
• Powierzchnia magnesów neodymowych generuje wyjątkowe pole magnetyczne – dzięki temu są efektywne,
• Ze względu na ich wytrzymałość i odporność termiczną, magnesy neodymowe są zdolne pracować (w zależności od formy) nawet przy wysokich temperaturach dochodzących do 230°C i więcej...
• Dzięki łatwości w projektowaniu oraz zdolnościom technologicznym personalizacji do złożonych aplikacji,
• Kluczowa rola w przemyśle elektronicznym – pełnią rolę w komponentach danych, elementach napędu, systemach diagnostycznych, i nowoczesnych systemach.
• Dzięki wydajności na cm³, małe magnesy oferują dużą siłę działania, przy minimalnym rozmiarze,

Wady magnesów neodymowych: propozycje zastosowań

• Są podatne na zbyt mocne uderzenia, co może prowadzić do łamią się. Aby zapobiec uszkodzeniom, radzimy przechowywanie ich w uchwycie metalowym. Stalowa obudowa chroni magnes przed wstrząsami, a także zwiększa jego trwałość,
• Magnesy neodymowe tracą wytrzymałość kiedy są wystawione na wysokie temperatury. Po osiągnięciu temperatury 80°C, wiele z nich doświadcza stałego spadku mocy (czynnikiem jest kształt oraz wymiary magnesu). Posiadamy w ofercie magnesy specjalnie przystosowane do pracy w temperaturach nawet do 230°C oznaczone [AH], które są niezwykle odporne na działanie ciepła,
• Kiedy narażone na wilgotność, magnesy zaczynają rdzewieć. Dla zastosowań zewnętrznych zaleca się wykorzystywanie magnesów ochronnych, takich jak magnesy w gumie lub tworzywach, które zapobiegają utlenianiu oraz korozji,
• Ze względu na ograniczenia w realizacji gwintów i złożonych form w magnesach, proponujemy zastosowanie obudowy - mocowania magnetycznego.
• Ryzyko dla zdrowia dla zdrowia – drobne odłamki magnesów mogą być niebezpieczne, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co nabiera znaczenia w kontekście ochrony zdrowia dzieci. Ponadto, niewielkie części tych urządzeń są w stanie zakłócić proces diagnostyczny medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Wyższy koszt zakupu to istotny czynnik do rozważenia w porównaniu do magnesów ceramicznych, zwłaszcza w zastosowaniach budżetowych

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co ma na to wpływ?

Podany udźwig magnesu odpowiada udźwig maksymalny, zmierzony w najlepszych okolicznościach, czyli:

• z zastosowaniem blachy ze stali niskowęglowej pełniącej rolę zwora magnetyczna
• posiadającej wymiar przynajmniej 10 milimetrów
• z polerowaną stroną
• przy braku przerwy
• przy perpendykularnym kierunku działania siły
• w normalnych warunkach termicznych

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

W praktyce nośność magnesu podlega wpływowi przez następujące aspekty, według malejącego znaczenia:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig mierzono używając blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, jednak przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje siłę trzymania.