MW 12x50 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Poza ich niezwykłą mocą, magnesy neodymowe cechują się dodatkowymi korzyściami:

• Nie tracą mocy, nawet po około dziesięciu lat – spadek udźwigu wynosi tylko ~1% (wg testów),
• Magnesy świetnie są chronione przed demagnetyzacją spowodowaną zewnętrznymi polami,
• Zastosowanie błyszczącej warstwy z metali szlachetnych (nikiel, złoto, srebro) powoduje, że element ma estetykę,
• Magnesy wykazują imponującą indukcją magnetyczną na zewnętrznej warstwie,
• Dzięki (odpowiedniej) kombinacji składników, mogą osiągać wysoką wytrzymałość termiczną, umożliwiając funkcjonowanie w temperaturach dochodzących do 230°C i powyżej...
• W związku z możliwość pełnego dopasowywania oraz dostosowania do specjalistycznych rozwiązań, magnesy typu NdFeB mogą być produkowane w bogatej palecie form i wymiarów, co poszerza wachlarz możliwych zastosowań,
• Ogromne znaczenie w technologiach przyszłości – są powszechnie wykorzystywane w dyskach twardych, zespole silników, urządzeniach medycznych, i skomplikowanych aplikacjach inżynierskich.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują dużą moc w niewielkich wymiarach, co umożliwia ich użycie w miniaturowych urządzeniach

Wady magnesów neodymowych:

• Podatność na pęknięcia to jedna z ich wad. Przy intensywnym uderzeniu mogą pękać. Zalecamy przechowywanie ich w specjalnym uchwycie, co nie tylko chroni je przed uderzeniami, ale także podnosi ich trwałość,
• Niestabilność magnesów neodymowych w wysokich temperaturach jest zauważalna, zwłaszcza gdy osiągną 80°C, gdzie ich wytrzymałość maleje (zależy to głównie od ich kształtu oraz wymiarów). Dla tych, którzy potrzebują większej odporności, polecamy magnesy [AH] przeznaczone do pracy w temperaturach do 230°C,
• Z uwagi na podatność magnesów na korozję w wilgotnym środowisku, zalecamy stosowanie magnesów wodoodpornych wykonanych z gumy, tworzywa sztucznego lub innego materiału stabilnego na wilgoć, w przypadku stosowania na zewnątrz,
• Ograniczona możliwość zrealizowania gwintów w magnesie oraz bardziej skomplikowanych form - zalecane jest obudowa - mocowanie magnesu.
• Potencjalne zagrożenie dla zdrowia – drobne odłamki magnesów mogą być niebezpieczne, jeśli zostaną połknięte, co jest szczególnie ważne w kontekście ochrony zdrowia dzieci. Dodatkowo, niewielkie części tych urządzeń potrafią utrudnić diagnozę medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Ze względu na złożony proces produkcji, ich cena jest wyższa niż przeciętnie,

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – co ma na to wpływ?

Podany udźwig magnesu stanowi udźwig maksymalny, ustalony w najlepszych okolicznościach, to znaczy:

• z miękką stalą, używaną jako element skupiający pole magnetyczne
• z grubością co najmniej 10 mm
• o wygładzonej warstwie zewnętrznej
• przy zerowej szczelinie
• przy perpendykularnym kierunku działania siły
• w normalnych warunkach termicznych

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Praktyczny udźwig jest zależny od czynników, według priorytetu:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, natomiast przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.