SMZR 32x100 / N52 - separator magnetyczny z rączką

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej siły, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują potężną odporność na pola rozmagnesowujące.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co ma znaczenie estetyczne.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na skuteczność.
• Mogą pracować w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Elastyczność kształtowania – można je produkować w dowolnych formach, dopasowanych do konkretnego projektu.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być istotnym kosztem.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co się na to składa?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje wartości maksymalnej, zarejestrowanej w idealnych warunkach testowych, a mianowicie:

• na płycie wykonanej ze stali miękkiej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• z powierzchnią wolną od rys
• bez żadnej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• podczas ciągnięcia w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• w temperaturze pokojowej

Co wpływa na udźwig w praktyce

Podczas codziennego użytkowania, rzeczywisty udźwig zależy od wielu zmiennych, uszeregowanych od najważniejszych:

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. okleiną lub nierównością) zmniejsza siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes trzyma znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość stali – za chuda płyta powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część mocy marnuje się na drugą stronę.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale hartowane mogą przyciągać słabiej.
• Faktura blachy – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co poprawia siłę. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko zmniejsza pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, z kolei przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 75%. Co więcej, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje siłę trzymania.