SMZR 32x100 / N52 - separator magnetyczny z rączką

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej siły, magnesy te cechują się następującymi zaletami:

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie słabną o symboliczny 1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Dzięki powłoce (NiCuNi, Au, srebro) zyskują nowoczesny, metaliczny wygląd.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i motorów elektrycznych, po precyzyjną diagnostykę.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale bardzo silne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od wymiarów). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes zardzewieje na deszczu. Wybierz wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co ma na to wpływ?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji reprezentuje wartości maksymalnej, zarejestrowanej w środowisku optymalnym, co oznacza test:

• z wykorzystaniem podłoża ze miękkiej stali, która służy jako idealny przewodnik strumienia
• posiadającej grubość min. 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• z powierzchnią oczyszczoną i gładką
• przy zerowej szczelinie (bez farby)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w warunkach ok. 20°C

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Trzeba mieć na uwadze, że udźwig roboczy będzie inne w zależności od poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina powietrzna (między magnesem a metalem), bowiem nawet niewielka odległość (np. 0,5 mm) może spowodować zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes wykazuje dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest czysta stal żelazna. Stale nierdzewne mogą generować mniejszy udźwig.
• Faktura blachy – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co poprawia nasycenie pola. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Siłę trzymania sprawdzano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, natomiast przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet 75%. Ponadto, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza nośność.