SM 32x200 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne właściwości, w tym::

• Zachowują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Są niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest refleksyjna i wygląda estetycznie.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną w punkcie styku, co gwarantuje skuteczność.
• Wersje specjalistyczne radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Duża swoboda w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w inżynierii.
• Znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i silników, po zaawansowaną aparaturę medyczną.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Kruchość to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub montaż w stali.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż w ogrodzie, jedynym słusznym wyborem są magnesy w gumowej otulinie.
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być barierą.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – od czego zależy?

Siła trzymania 0 kg jest wartością teoretyczną maksymalną wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• z użyciem blachy ze stali niskowęglowej, która służy jako zwora magnetyczna
• o grubości przynajmniej 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• w warunkach braku dystansu (powierzchnia do powierzchni)
• przy osiowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze pokojowej

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Na realną siłę mają wpływ parametry środowiska pracy, głównie (od najważniejszych):

• Przerwa między powierzchniami – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. okleiną lub nierównością) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes trzyma dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Skład chemiczny podłoża – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Stale stopowe redukują przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co zwiększa siłę. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Temperatura – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, jednak przy działaniu siły na zsuwanie siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.