SM 32x225 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej mocy, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Są stabilne magnetycznie, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, złoto, Ag) zyskują nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia mocne przyciąganie nawet małych elementów.
• Wersje specjalistyczne radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Wszechstronność kształtowania – można je produkować w rozmaitych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od napędów HDD i motorów elektrycznych, po zaawansowaną diagnostykę.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie zapewniają silne pole.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i grozi pęknięciem. Ochrona w postaci obudowy jest kluczowa.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Wybierz wersje powlekane tworzywem do zastosowań zewnętrznych.
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji odnosi się do siły granicznej, którą uzyskano w idealnych warunkach testowych, czyli:

• z użyciem płyty ze stali niskowęglowej, pełniącej rolę zwora magnetyczna
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• w warunkach bezszczelinowych (metal do metalu)
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w temperaturze pokojowej

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

Warto wiedzieć, iż udźwig roboczy może być niższe w zależności od poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Dystans (pomiędzy magnesem a metalem), gdyż nawet niewielka odległość (np. 0,5 mm) może spowodować zmniejszenie udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy brudu).
• Kąt przyłożenia siły – maksymalny parametr mamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Opór przy zsuwaniu magnesu po powierzchni jest zazwyczaj kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość blachy – za chuda stal nie zamyka strumienia, przez co część mocy marnuje się na drugą stronę.
• Typ metalu – różne stopy reaguje tak samo. Dodatki stopowe pogarszają efekt przyciągania.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig mierzono stosując wypolerowanej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, natomiast przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Ponadto, nawet niewielka szczelina pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza udźwig.