UMH 32x8x46 [M6] / N38 - uchwyt magnetyczny z hakiem

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej siły, produkty te wyróżniają się następującymi plusami:

• Zachowują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie słabną o niezauważalny 1%.
• Są stabilne magnetycznie, gdyż wykazują potężną odporność na pola rozmagnesowujące.
• Dzięki powłoce (nikiel, Au, srebro) mają estetyczny, błyszczący wygląd.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich kluczową cechą.
• Mogą pracować w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Szerokie możliwości w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w konstrukcjach.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Zabezpieczenie w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co ma na to wpływ?

Siła oderwania została określona dla najkorzystniejszych warunków, uwzględniającej:

• na płycie wykonanej ze stali miękkiej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• przy całkowitym braku odstępu (bez powłok)
• przy pionowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• w temperaturze pokojowej

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Na realną siłę mają wpływ konkretne warunki, głównie (od priorytetowych):

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. lakierem lub brudem) zmniejsza efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes trzyma dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale nierdzewne mogą generować mniejszy udźwig.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co zwiększa nasycenie pola. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura osłabia pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza nośność.