SM 25x350 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz niezwykłą mocą, te produkty gwarantują szereg innych zalet::

• Są niezwykle trwałe – przez okres ok. 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej mocy (wg danych).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność koercji.
• Dzięki powłoce (nikiel, złoto, Ag) zyskują nowoczesny, metaliczny wygląd.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną w punkcie styku, co przekłada się na ogromną siłę.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w przemyśle.
• Znajdują szerokie zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po zaawansowaną aparaturę medyczną.
• Potęga w małej formie – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy upadku, dlatego zalecamy obudowy lub montaż w stali.
• Gorąco to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być barierą.

Maksymalny udźwig magnesu – co się na to składa?

Podany w tabeli udźwig jest wartością teoretyczną maksymalną przeprowadzonego w następującej konfiguracji:

• na bloku wykonanej ze stali konstrukcyjnej, efektywnie zamykającej strumień magnetyczny
• posiadającej masywność minimum 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• o szlifowanej powierzchni kontaktu
• bez najmniejszej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w neutralnych warunkach termicznych

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Należy pamiętać, że siła w aplikacji będzie inne pod wpływem poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. okleiną lub brudem) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Opór przy zsuwaniu magnesu po powierzchni jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Rodzaj stali – stal miękka przyciąga najlepiej. Domieszki stopowe zmniejszają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Struktura powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana powierzchnia, tym lepsze przyleganie i silniejsze trzymanie. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem indukcji. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem wypolerowanej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, jednak przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Ponadto, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje udźwig.