BM 320x180x70 [4x M8] - belka magnetyczna

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Poza ich wyjątkową skutecznością magnetyczną, neodymowe magnesy cechują się dodatkowymi korzyściami:

• Zachowują siłę przyciągania przez niemal 10 lat – utrata to zaledwie ~1% (wg symulacji),
• Są bardzo odporne na rozmagnesowanie wywołane wpływem pola zewnętrznego,
• Innymi słowy, dzięki refleksyjnej powierzchni z srebra, element staje się atrakcyjny wizualnie,
• Indukcja magnetyczna na górnej stronie magnesu jest maksymalna,
• Magnesy neodymowe charakteryzują się ogromnie wysoką indukcją magnetyczną na powierzchni magnesu i mogą pracować (zależnie od kształtu) nawet w temperaturze wynoszącej 230°C lub więcej...
• Dzięki łatwości w formowaniu oraz zdolności modyfikacji do rozwiązań klienta,
• Kluczowa rola w branżach zaawansowanych technologicznie – są powszechnie wykorzystywane w napędach HDD, elementach napędu, aparaturze medycznej, oraz wielozadaniowych systemach produkcyjnych.
• Dzięki swojej gęstości mocy, małe magnesy oferują dużą siłę działania, zajmując minimum miejsca,

Wady magnesów neodymowych: propozycje zastosowań

• Często pęknięć pod wpływem dużych uderzeń. Zalecamy używanie specjalnych uchwytów do ich zabezpieczania. Dzięki temu nie tylko są chronione przed uszkodzeniami, ale także ich trwałość jest zwiększana,
• Niestabilność magnesów neodymowych w wysokich temperaturach jest zauważalna, zwłaszcza gdy osiągną 80°C, gdzie ich wytrzymałość maleje (zależy to głównie od ich kształtu, a także wymiarów). Dla tych, którzy potrzebują większej odporności, polecamy magnesy [AH] przeznaczone do pracy w temperaturach do 230°C,
• Z uwagi na podatność magnesów na korozję w wilgotnym środowisku, radzimy stosowanie magnesów wodoodpornych wykonanych z gumy, tworzywa sztucznego lub innego materiału odpornego na wilgoć, podczas użytkowania na zewnątrz,
• Ze względu na ograniczenia w tworzeniu nakrętek i złożonych kształtów w magnesach, proponujemy zastosowanie osłony - uchwytu magnetycznego.
• Potencjalne zagrożenie związane z mikroskopijnymi częściami magnesów stanowią zagrożenie, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co nabiera znaczenia w kontekście ochrony zdrowia dzieci. Ponadto, drobne składniki tych urządzeń potrafią zakłócić proces diagnostyczny medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Ze względu na cenę neodymu, ich cena jest relatywnie wysoka,

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co się na to składa?

Podana siła przyciągania magnesu oznacza maksymalną siłę, określona w warunkach optymalnych, to znaczy:

• z wykorzystaniem blachy ze stali niskowęglowej działającej jako zwora magnetyczna
• o grubości minimum 10 mm
• o gładkiej powierzchni
• przy braku przerwy
• w warunkach pionowego przyłożenia siły
• w temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Praktyczny udźwig jest determinowany od elementów, według priorytetu:

• Szczelina między magnesem a blachą, ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Pomiar udźwigu wykonywano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.