SM 32x100 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Poza potężną mocą, magnesy typu NdFeB oferują szereg innych zalet::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania redukcja udźwigu to znikome ~1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają wysoki współczynnik odporności magnetycznej.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co ma znaczenie estetyczne.
• Wytwarzają skoncentrowane pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Duża swoboda w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po zaawansowaną aparaturę medyczną.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez zabezpieczenia mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – od czego zależy?

Siła trzymania 0 kg jest wartością teoretyczną maksymalną przeprowadzonego w warunkach wzorcowych:

• z zastosowaniem płyty ze miękkiej stali, działającej jako element zamykający obwód
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• z płaszczyzną wolną od rys
• przy bezpośrednim styku (bez zanieczyszczeń)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• w temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W rzeczywistych zastosowaniach, realna moc zależy od szeregu czynników, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a metalem), ponieważ nawet mikroskopijna przerwa (np. 0,5 mm) skutkuje redukcję udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy brudu).
• Wektor obciążenia – maksymalny parametr osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Opór przy zsuwaniu magnesu po powierzchni jest z reguły wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale nierdzewne mogą generować mniejszy udźwig.
• Jakość powierzchni – im równiejsza blacha, tym większa strefa kontaktu i wyższy udźwig. Nierówności działają jak mikroszczeliny.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko zmniejsza pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 75%. Co więcej, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.