SM 25x150 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej mocy, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Praktycznie nie ulegają osłabieniu w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im profesjonalny i lśniący charakter.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co gwarantuje ogromną siłę.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w dowolnych formach, idealnych do wymagań klienta.
• Stanowią kluczowy element w technologiach przyszłości, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają silne pole.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub montaż w stali.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, jedynym słusznym wyborem są magnesy w gumowej otulinie.
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – od czego zależy?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji odnosi się do siły granicznej, którą uzyskano w idealnych warunkach testowych, co oznacza test:

• przy użyciu blachy ze stali niskowęglowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• której grubość wynosi ok. 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• przy prostopadłym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• w warunkach ok. 20°C

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

Trzeba mieć na uwadze, że siła w aplikacji będzie inne zależnie od poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Odstęp (między magnesem a blachą), bowiem nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) może spowodować redukcję udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, rdzy czy brudu).
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes trzyma dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale hartowane mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Gładkość podłoża – im gładsza i bardziej polerowana powierzchnia, tym większa strefa kontaktu i wyższy udźwig. Nierówności działają jak mikroszczeliny.
• Ciepło – magnesy neodymowe posiadają ujemny współczynnik temperaturowy. Gdy jest gorąco tracą moc, a na mrozie mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Siłę trzymania testowano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą obniża udźwig.