MW 12x1.5 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej siły, produkty te cechują się następującymi plusami:

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat tracą nie więcej niż ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują potężną odporność na zewnętrzne czynniki.
• Dzięki powłoce (nikiel, złoto, Ag) zyskują nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną w punkcie styku, co gwarantuje skuteczność.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Szerokie możliwości w doborze kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w konstrukcjach.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, medycynie oraz systemach IT.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Kruchość to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego zalecamy osłony lub uchwyty.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od wymiarów). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być barierą.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – od czego zależy?

Siła oderwania to rezultat pomiaru dla warunków idealnego styku, uwzględniającej:

• z użyciem płyty ze miękkiej stali, pełniącej rolę idealny przewodnik strumienia
• której wymiar poprzeczny sięga przynajmniej 10 mm
• z powierzchnią wolną od rys
• przy bezpośrednim styku (brak farby)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w standardowej temperaturze otoczenia

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W praktyce, faktyczna siła trzymania zależy od kilku kluczowych aspektów, które przedstawiamy od kluczowych:

• Szczelina – występowanie jakiejkolwiek warstwy (farba, brud, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek działania siły – największą siłę osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Opór przy zsuwaniu magnesu po powierzchni jest standardowo kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale nierdzewne mogą przyciągać słabiej.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Temperatura – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig mierzono używając wypolerowanej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, natomiast przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Co więcej, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą redukuje nośność.