WM 34.5x24.3x17 / N38 - wieszak magnetyczny

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, w tym::

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady spadek siły magnetycznej wynosi tylko ~1% (wg testów).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik koercji.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im czysty i lśniący charakter.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Dzięki zaawansowanej technologii funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Możliwość uzyskania skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz systemach IT.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes zardzewieje na deszczu. Rozważ wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się gwintowania magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – od czego zależy?

Moc magnesu to rezultat pomiaru dla najkorzystniejszych warunków, uwzględniającej:

• z użyciem podłoża ze miękkiej stali, która służy jako element zamykający obwód
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• w warunkach idealnego przylegania (metal do metalu)
• przy pionowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Należy pamiętać, że siła w aplikacji może być niższe zależnie od następujących czynników, w kolejności ważności:

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a blachą), bowiem nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) skutkuje drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kierunek działania siły – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest zazwyczaj wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość blachy – za chuda blacha nie zamyka strumienia, przez co część mocy jest tracona w powietrzu.
• Typ metalu – różne stopy reaguje tak samo. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt uzyskamy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura zmniejsza siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig wyznaczano używając wypolerowanej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.