MW 10x15 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, takie jak::

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Pozostają niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest błyszcząca i wygląda estetycznie.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Duża swoboda w doborze kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w konstrukcjach.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy jest kluczowa.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, najlepszą opcją są magnesy w plastikowej osłonie.
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Maksymalny udźwig magnesu – co się na to składa?

Siła trzymania 8.29 kg jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w warunkach wzorcowych:

• przy zastosowaniu blachy ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej pełne nasycenie magnetyczne
• której wymiar poprzeczny sięga przynajmniej 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni styku
• bez żadnej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• przy pionowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia ok. 20 stopni Celsjusza

Wpływ czynników na nośność magnesu w praktyce

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania wynika z szeregu czynników, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Dystans (między magnesem a metalem), bowiem nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) skutkuje drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes trzyma znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – różne stopy reaguje tak samo. Dodatki stopowe pogarszają interakcję z magnesem.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co zwiększa siłę. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Wpływ temperatury – gorące środowisko zmniejsza pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Ponadto, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą zmniejsza nośność.