MW 18.9x10 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej mocy, produkty te cechują się następującymi plusami:

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej mocy (wg danych).
• Pozostają niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie nawet małych elementów.
• Odpowiedni skład sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i silników, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale bardzo silne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego warto stosować obudowy lub uchwyty.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Wyższa cena w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co ma na to wpływ?

Deklarowana siła magnesu odnosi się do wartości maksymalnej, którą uzyskano w warunkach laboratoryjnych, co oznacza test:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej strumień magnetyczny
• której grubość sięga przynajmniej 10 mm
• o szlifowanej powierzchni kontaktu
• przy zerowej szczelinie (brak powłok)
• przy osiowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

W rzeczywistych zastosowaniach, realna moc jest determinowana przez wielu zmiennych, uszeregowanych od kluczowych:

• Dystans (pomiędzy magnesem a blachą), ponieważ nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) skutkuje redukcję udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy brudu).
• Kąt odrywania – pamiętaj, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, siła trzymania spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Blacha "papierowa" limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – różne stopy przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe pogarszają interakcję z magnesem.
• Struktura powierzchni – im równiejsza blacha, tym lepsze przyleganie i silniejsze trzymanie. Nierówności tworzą dystans powietrzny.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem siły. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig wyznaczano używając gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, jednak przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą redukuje nośność.