MW 18.9x10 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, w tym::

• Długowieczność to ich atut – nawet po dekady spadek mocy wynosi jedynie ~1% (wg testów).
• Wyróżniają się niezwykłą odpornością na rozmagnesowanie, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest refleksyjna i prezentuje się elegancko.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Odpowiedni skład sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Elastyczność kształtowania – można je produkować w dowolnych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle high-tech – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po precyzyjną diagnostykę.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie zapewniają silne pole.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i grozi pęknięciem. Zabezpieczenie w postaci obudowy jest kluczowa.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Wilgoć powoduje korozję w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co ma na to wpływ?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje wartości maksymalnej, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, co oznacza test:

• z zastosowaniem blachy ze stali niskowęglowej, działającej jako idealny przewodnik strumienia
• o przekroju przynajmniej 10 mm
• charakteryzującej się równą strukturą
• w warunkach braku dystansu (metal do metalu)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w temp. ok. 20°C

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Na efektywny udźwig oddziałują konkretne warunki, m.in. (od priorytetowych):

• Szczelina między powierzchniami – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. okleiną lub nierównością) zmniejsza efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest standardowo kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Typ metalu – różne stopy przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Gładkość – pełny kontakt jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko osłabia pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na gładkiej blaszce o odpowiedniej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, jednak przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.