UMH 25x8x45 [M5] / N38 - uchwyt magnetyczny z hakiem

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej siły, produkty te wyróżniają się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady utrata mocy wynosi tylko ~1% (wg testów).
• Inne źródła magnetyzmu nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Generują skoncentrowane pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Odpowiedni skład sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od napędów HDD i motorów elektrycznych, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Moc w skali mikro – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub uchwyty.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Wilgoć powoduje korozję w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być barierą.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co ma na to wpływ?

Moc magnesu została wyznaczona dla optymalnej konfiguracji, zakładającej:

• z użyciem płyty ze stali niskowęglowej, pełniącej rolę element zamykający obwód
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni kontaktu
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• podczas ciągnięcia w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W rzeczywistych zastosowaniach, realna moc zależy od kilku kluczowych aspektów, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Szczelina między powierzchniami – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. okleiną lub nierównością) znacząco osłabia efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt odrywania – pamiętaj, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, udźwig spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład chemiczny podłoża – stal miękka daje najlepsze rezultaty. Większa zawartość węgla zmniejszają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko osłabia pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Dodatkowo, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą redukuje udźwig.