SM 25x200 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz ogromną energią, te produkty gwarantują szereg innych zalet::

• Zachowują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Wyróżniają się wyjątkową odpornością na demagnetyzację, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – dzięki powłokom ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w przemyśle.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając układy napędowe, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując uszkodzenia jelit.
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Maksymalna moc trzymania magnesu – od czego zależy?

Deklarowana siła magnesu dotyczy maksymalnych osiągów, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, co oznacza test:

• na podłożu wykonanej ze stali miękkiej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• o szlifowanej powierzchni styku
• bez najmniejszej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• przy temperaturze pokojowej

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

Podczas codziennego użytkowania, faktyczna siła trzymania wynika z szeregu czynników, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Odstęp (między magnesem a metalem), gdyż nawet niewielka przerwa (np. 0,5 mm) powoduje zmniejszenie udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość blachy – za chuda stal powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część strumienia ucieka w powietrzu.
• Rodzaj stali – stal miękka przyciąga najlepiej. Stale stopowe zmniejszają przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co poprawia nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura osłabia pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, natomiast przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet 75%. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą obniża udźwig.