UMGZ 60x30x15 [M10] GZ / N38 - uchwyt magnetyczny gwint zewnętrzny

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz wyjątkowej wydajności magnetycznej, magnesy typu NdFeB charakteryzują się następujące zalety:

• Praktycznie nie tracą mocy, ponieważ nawet po 10 latach strata wydajności wynosi tylko ~1% (w warunkach laboratoryjnych),
• Są bardzo odporne na rozmagnesowanie wywołane zewnętrznymi zakłóceniami,
• Zastosowanie eleganckiej warstwy z metali szlachetnych (nikiel, złoto, srebro) powoduje, że element jest bardziej atrakcyjny wizualnie,
• Neodymowe magnesy dostarczają maksymalną indukcję magnetyczną na niewielkiej powierzchni, co zwiększa koncentrację siły,
• Magnesy neodymowe charakteryzują się ogromnie wysoką indukcją magnetyczną na powierzchni magnesu i mogą pracować (zależnie od kształtu) nawet w temperaturze wynoszącej 230°C lub więcej...
• Możliwość szczegółowego modelowania oraz dostosowania do precyzyjnych warunków,
• Ogromne znaczenie w technologiach przyszłości – są używane w pamięciach magnetycznych, elektrycznych układach napędowych, precyzyjnych narzędziach medycznych, a także innych zaawansowanych urządzeniach.
• Kompaktowość – przy niewielkich rozmiarach generują dużą siłę, co sprawia, że są idealne do precyzyjnych aplikacji

Wady neodymowych magnesów:

• Są podatne na silne uderzenia, co sprawia, że łamią się. Aby zapobiec uszkodzeniom, rekomendujemy przechowywanie ich w obudowie stalowej. Stalowa obudowa chroni magnes przed wstrząsami i zwiększa jego trwałość,
• Neodymowe magnesy zmniejszają swoją wytrzymałość pod wpływem podgrzewania. W momencie kiedy przekroczy się 80°C, wiele z nich zaczyna tracić swoją siłę. Dlatego też polecamy nasze specjalne magnesy z oznaczeniem [AH], które zachowują wytrzymałość nawet w temperaturach do 230°C,
• Magnesy, będąc wystawione na działanie wilgoci, mają tendencję do utleniania. Należy w tym przypadku używać wodoodpornych magnesów w gumowych lub plastikowych osłonach dla zastosowań na otwartym powietrzu, by zapobiec ich korozji,
• Ze względu na ograniczenia w tworzeniu nakrętek i złożonych form w magnesach, proponujemy zastosowanie obudowy - mocowania magnetycznego.
• Potencjalne zagrożenie wynikające z małych fragmentów magnesów stanowią zagrożenie, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co nabiera znaczenia w aspekcie ochrony najmłodszych. Ponadto, małe elementy tych urządzeń mogą zakłócić proces diagnostyczny medycznej w razie połknięcia.
• Wyższy koszt zakupu to jedna z wad w porównaniu do magnesów ceramicznych, zwłaszcza w zastosowaniach budżetowych

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – od czego zależy?

Podany udźwig magnesu oznacza udźwig maksymalny, ustalony w warunkach optymalnych, to znaczy:

• z miękką stalą, używaną jako element skupiający pole magnetyczne
• z grubością co najmniej 10 mm
• o wygładzonej warstwie zewnętrznej
• przy zerowej szczelinie
• przy perpendykularnym kierunku działania siły
• przy standardowej temperaturze otoczenia

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

Udźwig magnesu jest determinowany w praktyce od kluczowych elementów, od kluczowych do mniej ważnych:

• Szczelina między magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Siłę trzymania sprawdzano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą obniża udźwig.