UMGZ 48x24x11.5 [M8] GZ / N38 - uchwyt magnetyczny gwint zewnętrzny

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Poza niezwykłą energią, nasze magnesy gwarantują wiele innych atutów::

• Praktycznie nie ulegają osłabieniu w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Są stabilne magnetycznie, gdyż wykazują wysoką odporność na zewnętrzne czynniki.
• Łączą moc z estetyką – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest refleksyjna i prezentuje się elegancko.
• Wytwarzają skoncentrowane pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są idealne do nietypowych zastosowań.
• Są niezbędne w innowacjach, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują wysoką skuteczność.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od wymiarów). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Wyższa cena w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co ma na to wpływ?

Parametr siły jest rezultatem pomiaru wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• na bloku wykonanej ze stali konstrukcyjnej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• której grubość sięga przynajmniej 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni styku
• bez najmniejszej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• podczas ciągnięcia w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• przy temperaturze otoczenia ok. 20 stopni Celsjusza

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania wynika z szeregu czynników, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Przerwa między magnesem a stalą – każdy milimetr odległości (spowodowany np. lakierem lub brudem) znacząco osłabia efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes trzyma znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość blachy – za chuda stal nie przyjmuje całego pola, przez co część strumienia jest tracona w powietrzu.
• Gatunek stali – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale hartowane mogą przyciągać słabiej.
• Jakość powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana powierzchnia, tym większa strefa kontaktu i wyższy udźwig. Nierówności działają jak mikroszczeliny.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje udźwig.