UMGZ 75x34x18 [M10] GZ / N38 - uchwyt magnetyczny gwint zewnętrzny

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej mocy, produkty te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Długowieczność to ich atut – nawet po 10 lat spadek mocy wynosi zaledwie ~1% (wg testów).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik odporności magnetycznej.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co podnosi ich walory wizualne.
• Wytwarzają skoncentrowane pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Wersje specjalistyczne radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Wszechstronność kształtowania – można je produkować w rozmaitych formach, idealnych do wymagań klienta.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na kruchość, wymagają ostrożności. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes zardzewieje na deszczu. Rozważ wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są groźne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – od czego zależy?

Siła oderwania to rezultat pomiaru dla optymalnej konfiguracji, uwzględniającej:

• przy zastosowaniu zwory ze stali niskowęglowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• posiadającej masywność minimum 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• bez najmniejszej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• przy pionowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

Warto wiedzieć, iż trzymanie magnesu może być niższe w zależności od następujących czynników, zaczynając od najistotniejszych:

• Dystans – obecność ciała obcego (farba, brud, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co redukuje udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Wektor obciążenia – największą siłę uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest z reguły wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Skład chemiczny podłoża – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Stale stopowe obniżają właściwości magnetyczne i udźwig.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Temperatura – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig wyznaczano z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet 75%. Co więcej, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.