UMGZ 75x34x18 [M10] GZ / N38 - uchwyt magnetyczny gwint zewnętrzny

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, w tym::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im elegancki i lśniący charakter.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są idealne do nietypowych zastosowań.
• Stanowią kluczowy element w technologiach przyszłości, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Potęga w małej formie – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez zabezpieczenia mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Rozważ wersje powlekane tworzywem do zastosowań zewnętrznych.
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Widoczny w opisie parametr udźwigu dotyczy siły granicznej, zarejestrowanej w środowisku optymalnym, co oznacza test:

• przy użyciu blachy ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• której wymiar poprzeczny to min. 10 mm
• z płaszczyzną wolną od rys
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• przy pionowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Na skuteczność trzymania mają wpływ parametry środowiska pracy, m.in. (od najważniejszych):

• Dystans – występowanie jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, szczelina) przerywa obwód magnetyczny, co obniża moc gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Wektor obciążenia – największą siłę mamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Opór przy zsuwaniu magnesu po blasze jest standardowo wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale nierdzewne mogą przyciągać słabiej.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa nasycenie pola. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Temperatura – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, w tym::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im elegancki i lśniący charakter.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są idealne do nietypowych zastosowań.
• Stanowią kluczowy element w technologiach przyszłości, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Potęga w małej formie – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez zabezpieczenia mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Rozważ wersje powlekane tworzywem do zastosowań zewnętrznych.
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Widoczny w opisie parametr udźwigu dotyczy siły granicznej, zarejestrowanej w środowisku optymalnym, co oznacza test:

• przy użyciu blachy ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• której wymiar poprzeczny to min. 10 mm
• z płaszczyzną wolną od rys
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• przy pionowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Na skuteczność trzymania mają wpływ parametry środowiska pracy, m.in. (od najważniejszych):

• Dystans – występowanie jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, szczelina) przerywa obwód magnetyczny, co obniża moc gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Wektor obciążenia – największą siłę mamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Opór przy zsuwaniu magnesu po blasze jest standardowo wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale nierdzewne mogą przyciągać słabiej.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa nasycenie pola. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Temperatura – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.