UMGZ 75x34x18 [M10] GZ / N38 - uchwyt magnetyczny gwint zewnętrzny

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne właściwości, takie jak::

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej mocy (pomiary wskazują na taką wartość).
• Charakteryzują się ogromną odpornością na demagnetyzację, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im elegancki i lśniący charakter.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie z dużą mocą.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Wszechstronność kształtowania – można je produkować w dowolnych formach, dopasowanych do wymagań klienta.
• Stanowią kluczowy element w technologiach przyszłości, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy komputery.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes zardzewieje na deszczu. Wybierz wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co się na to składa?

Moc magnesu to rezultat pomiaru dla najkorzystniejszych warunków, zakładającej:

• przy zastosowaniu zwory ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej pełne nasycenie magnetyczne
• której wymiar poprzeczny wynosi ok. 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• bez żadnej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w standardowej temperaturze otoczenia

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W rzeczywistych zastosowaniach, rzeczywisty udźwig wynika z wielu zmiennych, uszeregowanych od najważniejszych:

• Szczelina – obecność jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co redukuje moc gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Wektor obciążenia – największą siłę mamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest z reguły kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Skład chemiczny podłoża – stal miękka przyciąga najlepiej. Stale stopowe obniżają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Wykończenie powierzchni – idealny styk uzyskamy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura osłabia siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Pomiar udźwigu realizowano na gładkiej blaszce o optymalnej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą obniża nośność.