UMGZ 75x34x18 [M10] GZ / N38 - uchwyt magnetyczny gwint zewnętrzny

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej mocy, magnesy te wyróżniają się następującymi plusami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji redukcja udźwigu to znikome ~1%.
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie z dużą mocą.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Szerokie możliwości w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i motorów elektrycznych, po zaawansowaną aparaturę medyczną.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale bardzo silne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co ma na to wpływ?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji dotyczy wartości maksymalnej, którą zmierzono w idealnych warunkach testowych, co oznacza test:

• przy zastosowaniu zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• o przekroju nie mniejszej niż 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• w warunkach idealnego przylegania (metal do metalu)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• w warunkach ok. 20°C

Wpływ czynników na nośność magnesu w praktyce

Na realną siłę oddziałują parametry środowiska pracy, takie jak (od priorytetowych):

• Dystans – występowanie ciała obcego (rdza, taśma, powietrze) działa jak izolator, co redukuje udźwig lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje dużo słabiej (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Typ metalu – nie każda stal reaguje tak samo. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, redukując siłę.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura zmniejsza siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Co więcej, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą obniża nośność.