UMH 42x9x46 [M6] / N38 - uchwyt magnetyczny z hakiem

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Poza ogromną wydajnością magnetyczną, magnesy neodymowe gwarantują dodatkowe korzyści::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji redukcja udźwigu to znikome ~1%.
• Są niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im czysty i lśniący charakter.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną w punkcie styku, co przekłada się na skuteczność.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Elastyczność kształtowania – można je produkować w rozmaitych formach, idealnych do wymagań klienta.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Potęga w małej formie – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy jest kluczowa.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując uszkodzenia jelit.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być barierą.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co się na to składa?

Parametr siły jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w następującej konfiguracji:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej strumień magnetyczny
• o grubości przynajmniej 10 mm
• o szlifowanej powierzchni styku
• bez żadnej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w warunkach ok. 20°C

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Na efektywny udźwig mają wpływ konkretne warunki, głównie (od najważniejszych):

• Szczelina – obecność jakiejkolwiek warstwy (rdza, taśma, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Wektor obciążenia – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po blasze jest standardowo kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość stali – zbyt cienka blacha powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część strumienia marnuje się na drugą stronę.
• Rodzaj stali – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Stale stopowe obniżają właściwości magnetyczne i udźwig.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co zwiększa siłę. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, z kolei przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.