SM 32x150 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej siły, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Charakteryzują się wyjątkową odpornością na rozmagnesowanie, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Szerokie możliwości w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w konstrukcjach.
• Znajdują szerokie zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po zaawansowaną diagnostykę.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Kruchość to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego warto stosować osłony lub montaż w stali.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, jedynym słusznym wyborem są magnesy w gumowej otulinie.
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co się na to składa?

Siła oderwania to rezultat pomiaru dla optymalnej konfiguracji, zakładającej:

• z wykorzystaniem podłoża ze stali o wysokiej przenikalności, działającej jako zwora magnetyczna
• o przekroju przynajmniej 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Podczas codziennego użytkowania, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez wielu zmiennych, wymienionych od najważniejszych:

• Szczelina – występowanie jakiejkolwiek warstwy (farba, brud, powietrze) działa jak izolator, co obniża udźwig lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Sposób obciążenia – parametr katalogowy dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Masywność podłoża – za chuda płyta nie przyjmuje całego pola, przez co część mocy jest tracona w powietrzu.
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Żeliwo mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co poprawia nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura osłabia siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Pomiar udźwigu realizowano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy siłach prostopadłych, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.