SM 32x125 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Poza ponadprzeciętną siłą, te produkty gwarantują dodatkowe korzyści::

• Zachowują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie słabną o symboliczny 1%.
• Pozostają niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną w punkcie styku, co przekłada się na skuteczność.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes zardzewieje na deszczu. Rozważ wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co się na to składa?

Parametr siły jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w następującej konfiguracji:

• z wykorzystaniem blachy ze miękkiej stali, która służy jako zwora magnetyczna
• o przekroju nie mniejszej niż 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni kontaktu
• w warunkach braku dystansu (powierzchnia do powierzchni)
• przy pionowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• w neutralnych warunkach termicznych

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Na skuteczność trzymania wpływają parametry środowiska pracy, głównie (od najważniejszych):

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. okleiną lub brudem) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość podłoża – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Materiał blachy – stal miękka daje najlepsze rezultaty. Stale stopowe obniżają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Struktura powierzchni – im równiejsza blacha, tym lepsze przyleganie i wyższy udźwig. Chropowatość działają jak mikroszczeliny.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza nośność.