SM 25x225 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz niezwykłą energią, te produkty posiadają dodatkowe korzyści::

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej mocy (wg danych).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im czysty i gładki charakter.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Szerokie możliwości w doborze kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w konstrukcjach.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając układy napędowe, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy jest kluczowa.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co ma na to wpływ?

Informacja o udźwigu to rezultat pomiaru dla warunków idealnego styku, obejmującej:

• na płycie wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej strumień magnetyczny
• posiadającej masywność min. 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• z płaszczyzną idealnie równą
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w standardowej temperaturze otoczenia

Wpływ czynników na nośność magnesu w praktyce

W praktyce, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, wymienionych od najważniejszych:

• Dystans – występowanie jakiejkolwiek warstwy (farba, brud, powietrze) działa jak izolator, co obniża moc lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes wykazuje dużo słabiej (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale nierdzewne mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co poprawia siłę. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Temperatura – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, z kolei przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 75%. Ponadto, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.