MW 70x50 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej siły, magnesy te cechują się następującymi zaletami:

• Praktycznie nie ulegają osłabieniu w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Wyróżniają się ogromną odpornością na rozmagnesowanie, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Dzięki warstwie ochronnej (nikiel, Au, srebro) zyskują nowoczesny, metaliczny wygląd.
• Generują skoncentrowane pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Elastyczność kształtowania – można je produkować w rozmaitych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Pełnią kluczową rolę w rozwoju technologii, będąc sercem generatorów, dysków i sprzętu medycznego.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają silne pole.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez zabezpieczenia mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co się na to składa?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje maksymalnych osiągów, zarejestrowanej w środowisku optymalnym, co oznacza test:

• z zastosowaniem blachy ze miękkiej stali, działającej jako idealny przewodnik strumienia
• której wymiar poprzeczny wynosi ok. 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni kontaktu
• bez najmniejszej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• przy pionowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Co wpływa na udźwig w praktyce

Na skuteczność trzymania oddziałują parametry środowiska pracy, takie jak (od najważniejszych):

• Szczelina między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. okleiną lub nierównością) znacząco osłabia efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes trzyma dużo słabiej (często ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość blachy – za chuda blacha powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część mocy jest tracona na drugą stronę.
• Materiał blachy – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Stale stopowe redukują właściwości magnetyczne i udźwig.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt uzyskamy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Temperatura – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, natomiast przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.