MW 25x6 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej mocy, magnesy te cechują się następującymi zaletami:

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej mocy (pomiary wskazują na taką wartość).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik odporności magnetycznej.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im elegancki i gładki charakter.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Szerokie możliwości w doborze kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w konstrukcjach.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając układy napędowe, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Moc w skali mikro – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Kruchość to ich słaba strona. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub uchwyty.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co ma na to wpływ?

Informacja o udźwigu to rezultat pomiaru dla optymalnej konfiguracji, zakładającej:

• przy użyciu zwory ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej pełne nasycenie magnetyczne
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• z płaszczyzną oczyszczoną i gładką
• w warunkach idealnego przylegania (powierzchnia do powierzchni)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• w standardowej temperaturze otoczenia

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

W praktyce, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez szeregu czynników, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Odstęp (pomiędzy magnesem a metalem), bowiem nawet niewielka przerwa (np. 0,5 mm) skutkuje drastyczny spadek siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy zanieczyszczeń).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes trzyma dużo słabiej (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość metalu – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Typ metalu – różne stopy przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają efekt przyciągania.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, redukując siłę.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu wykonywano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą obniża nośność.