MW 25x5 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Poza imponującą siłą, te produkty posiadają dodatkowe korzyści::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to znikome ~1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im elegancki i lśniący charakter.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, rezonansach oraz przemyśle komputerowym.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i grozi pęknięciem. Zabezpieczenie w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co ma na to wpływ?

Parametr siły jest rezultatem pomiaru wykonanego w warunkach wzorcowych:

• z wykorzystaniem płyty ze miękkiej stali, działającej jako element zamykający obwód
• posiadającej grubość minimum 10 mm aby uniknąć nasycenia
• z powierzchnią wolną od rys
• bez żadnej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• przy osiowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

Na realną siłę wpływają parametry środowiska pracy, głównie (od najważniejszych):

• Dystans (pomiędzy magnesem a metalem), bowiem nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) skutkuje zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy zanieczyszczeń).
• Wektor obciążenia – największą siłę osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest z reguły wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj stali – stal miękka daje najlepsze rezultaty. Większa zawartość węgla redukują przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co zwiększa nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem siły. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet 75%. Ponadto, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą obniża nośność.