MW 20x2.5 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko siła, ale także inne istotne właściwości, w tym::

• Praktycznie nie ulegają osłabieniu w czasie; po 10 latach użytkowania zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Są stabilne magnetycznie, gdyż wykazują potężną odporność na pola rozmagnesowujące.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – dzięki powłokom ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na skuteczność.
• Mogą pracować w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Szerokie możliwości w doborze kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Pełnią kluczową rolę w rozwoju technologii, będąc sercem silników, dysków i sprzętu medycznego.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez zabezpieczenia mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując uszkodzenia jelit.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co się na to składa?

Parametr siły jest rezultatem pomiaru przeprowadzonego w specyficznych, idealnych warunkach:

• z użyciem płyty ze miękkiej stali, pełniącej rolę zwora magnetyczna
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• z płaszczyzną idealnie równą
• w warunkach idealnego przylegania (powierzchnia do powierzchni)
• przy osiowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w temperaturze pokojowej

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

W praktyce, realna moc jest determinowana przez szeregu czynników, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Szczelina między powierzchniami – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. lakierem lub brudem) drastycznie redukuje siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – parametr katalogowy dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes trzyma znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale nierdzewne mogą generować mniejszy udźwig.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Wpływ temperatury – gorące środowisko osłabia pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza udźwig.