MW 20x2 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej mocy, magnesy te cechują się następującymi zaletami:

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat tracą nie więcej niż ~1% swojej pierwotnej siły (pomiary wskazują na taką wartość).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują potężną odporność na pola rozmagnesowujące.
• Dzięki warstwie ochronnej (nikiel, złoto, Ag) mają nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Pełnią kluczową rolę w rozwoju technologii, będąc sercem silników, pamięci masowych i sprzętu medycznego.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez zabezpieczenia mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są groźne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Wyższa cena w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co ma na to wpływ?

Deklarowana siła magnesu odnosi się do wartości maksymalnej, którą uzyskano w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• z zastosowaniem blachy ze stali o wysokiej przenikalności, pełniącej rolę idealny przewodnik strumienia
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni kontaktu
• w warunkach braku dystansu (powierzchnia do powierzchni)
• przy pionowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania zależy od szeregu czynników, wymienionych od kluczowych:

• Dystans (pomiędzy magnesem a blachą), bowiem nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) powoduje drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Kierunek działania siły – maksymalny parametr mamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po blasze jest z reguły wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość blachy – za chuda płyta nie zamyka strumienia, przez co część strumienia ucieka w powietrzu.
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Żeliwo mogą przyciągać słabiej.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co poprawia nasycenie pola. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, natomiast przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet 75%. Ponadto, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą obniża udźwig.