MW 20x18 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej mocy, produkty te wyróżniają się następującymi plusami:

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (pomiary wskazują na taką wartość).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Dzięki powłoce (NiCuNi, złoto, srebro) zyskują nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Są przystosowane do pracy w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Znajdują szerokie zastosowanie w nowoczesnej technice – od napędów HDD i silników, po zaawansowaną aparaturę medyczną.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego warto stosować obudowy lub uchwyty.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż w ogrodzie, jedynym słusznym wyborem są magnesy w gumowej otulinie.
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co ma na to wpływ?

Siła trzymania 19.91 kg jest wynikiem testu laboratoryjnego wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• przy użyciu zwory ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej pełne nasycenie magnetyczne
• której grubość wynosi ok. 10 mm
• o szlifowanej powierzchni kontaktu
• bez żadnej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• przy osiowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• w temp. ok. 20°C

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W praktyce, faktyczna siła trzymania zależy od wielu zmiennych, które przedstawiamy od najważniejszych:

• Odstęp (między magnesem a blachą), ponieważ nawet mikroskopijna przerwa (np. 0,5 mm) może spowodować redukcję siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes wykazuje dużo słabiej (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość blachy – zbyt cienka blacha nie zamyka strumienia, przez co część strumienia marnuje się na drugą stronę.
• Skład chemiczny podłoża – stal miękka przyciąga najlepiej. Domieszki stopowe obniżają przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Struktura powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana powierzchnia, tym lepsze przyleganie i wyższy udźwig. Nierówności działają jak mikroszczeliny.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura zmniejsza siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet 75%. Dodatkowo, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.