MW 12x1 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej mocy, produkty te wyróżniają się następującymi plusami:

• Zachowują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Inne źródła magnetyzmu nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną w punkcie styku, co przekłada się na skuteczność.
• Są przystosowane do pracy w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Szerokie możliwości w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, rezonansach oraz przemyśle komputerowym.
• Potęga w małej formie – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Zabezpieczenie w postaci obudowy jest kluczowa.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, najlepszą opcją są magnesy w plastikowej osłonie.
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co się na to składa?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji reprezentuje siły granicznej, którą uzyskano w warunkach laboratoryjnych, a mianowicie:

• przy kontakcie z zwory ze stali niskowęglowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• której wymiar poprzeczny sięga przynajmniej 10 mm
• z płaszczyzną oczyszczoną i gładką
• przy całkowitym braku odstępu (bez zanieczyszczeń)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W praktyce, faktyczna siła trzymania jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, wymienionych od najważniejszych:

• Dystans – obecność jakiejkolwiek warstwy (farba, brud, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co redukuje moc gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek działania siły – największą siłę uzyskujemy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Opór przy zsuwaniu magnesu po powierzchni jest zazwyczaj kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Typ metalu – różne stopy przyciąga się identycznie. Wysoka zawartość węgla osłabiają efekt przyciągania.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Temperatura pracy – spieki NdFeB posiadają ujemny współczynnik temperaturowy. W wyższych temperaturach są słabsze, a na mrozie zyskują na sile (do pewnej granicy).

* Udźwig wyznaczano stosując blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, z kolei przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje siłę trzymania.