MPL 50x20x20 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady oraz zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej siły, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Są niezwykle trwałe – przez okres ok. 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Są niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Dzięki powłoce (NiCuNi, Au, Ag) mają estetyczny, błyszczący wygląd.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie z dużą mocą.
• Wersje specjalistyczne radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są idealne do nietypowych zastosowań.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Kruchość to ich mankament. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego warto stosować obudowy lub montaż w stali.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od wymiarów). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co się na to składa?

Siła trzymania 49.94 kg jest wynikiem testu laboratoryjnego wykonanego w następującej konfiguracji:

• przy użyciu blachy ze stali niskowęglowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• o przekroju przynajmniej 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni styku
• w warunkach idealnego przylegania (metal do metalu)
• przy prostopadłym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W praktyce, rzeczywisty udźwig wynika z szeregu czynników, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Szczelina powietrzna (między magnesem a metalem), bowiem nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) skutkuje zmniejszenie udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę uzyskujemy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest standardowo kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Masywność podłoża – za chuda blacha powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część strumienia marnuje się na drugą stronę.
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale hartowane mogą przyciągać słabiej.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co zwiększa nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Warunki termiczne – magnesy neodymowe posiadają wrażliwość na temperaturę. Gdy jest gorąco tracą moc, a w niskich zyskują na sile (do pewnej granicy).

* Udźwig wyznaczano używając gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza siłę trzymania.