MPL 20x8x4 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz imponującej wydajności magnetycznej, elementy magnetyczne oferują następujące zalety:

• Nie tracą magnetyzmu, nawet po mniej więcej 10 lat – zmniejszenie mocy wynosi tylko ~1% (teoretycznie),
• Odznaczają się znakomitą odpornością na spadek magnetyzmu przy ekspozycji na zewnętrznych oddziaływań magnetycznych,
• Poprzez nałożenie błyszczącej osłony z srebra, element nabiera właściwy wygląd,
• Magnesy charakteryzują się maksymalną indukcją magnetyczną na zewnętrznej warstwie,
• Magnesy neodymowe charakteryzują się ogromnie wysoką indukcją magnetyczną na powierzchni magnesu i mogą pracować (zależnie od kształtu) nawet w temperaturze wynoszącej 230°C lub więcej...
• W kontekście potencjał precyzyjnego dopasowywania oraz adaptacji do klientowskich potrzeb, magnesy trwałe mogą być wytwarzane w uniwersalnych kształtów i rozmiarów, co poszerza wachlarz możliwych zastosowań,
• Fundamentalne znaczenie w przemyśle high-tech – znajdują zastosowanie w modułach dyskowych, modułach napędowych, systemach diagnostycznych, jak również zaawansowanych technicznie konstrukcjach.
• Kompaktowość – przy niewielkich rozmiarach zapewniają skuteczne działanie, co sprawia, że są idealne do precyzyjnych aplikacji

Wady neodymowych magnesów:

• Przy bardzo mocnych uderzeniach mogą się łamać, dlatego radzimy umieszczanie ich w specjalnych uchwytach. Obudowa z metalu zapewnia dodatkową ochronę przed uszkodzeniami, a także podnosi wytrzymałość magnesu.,
• Gdy są narażone na wysoką temperaturę, magnesy neodymowe doświadczają spadku wytrzymałości. Często, gdy temperatura przekroczy 80°C, ich wytrzymałość maleje (zależy to od wielkości, a także kształtu magnesu). Dla tych, którzy potrzebują magnesów do pracy w ekstremalnych warunkach, oferujemy wersje [AH] wytrzymujące do 230°C,
• Kiedy narażone na wilgotność, magnesy zwykle rdzewieć. Aby stosować je w warunkach zewnętrznych zaleca się wykorzystywanie magnesów ochronnych, takich jak magnesy w gumie lub tworzywach, które zapobiegają utlenianiu i korozji,
• Ograniczona możliwość produkcji gwintów w magnesie oraz złożonych form - zalecana obudowa - uchwyt magnetyczny.
• Potencjalne zagrożenie dla zdrowia – drobne odłamki magnesów stanowią zagrożenie, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co staje się kluczowe w aspekcie ochrony najmłodszych. Ponadto, małe elementy tych magnesów potrafią być problematyczne w diagnostyce medycznej w razie połknięcia.
• Wyższy koszt zakupu to jedna z wad w porównaniu do magnesów ceramicznych, zwłaszcza w zastosowaniach budżetowych

Maksymalna moc trzymania magnesu – co się na to składa?

Podany udźwig magnesu odpowiada udźwig maksymalny, ustalony w idealnych warunkach, to znaczy:

• z miękką stalą, używaną jako element skupiający pole magnetyczne
• z grubością co najmniej 10 mm
• o wygładzonej warstwie zewnętrznej
• przy zerowej szczelinie
• przy perpendykularnym kierunku działania siły
• w temperaturze pokojowej

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

Udźwig magnesu zależy w praktyce od kluczowych elementów, według ich znaczenia:

• Szczelina między magnesem a blachą, ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig mierzono stosując blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Dodatkowo, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą zmniejsza nośność.