MPL 20x10x5 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Oprócz ogromną siłą, te produkty posiadają szereg innych zalet::

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność koercji.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Duża swoboda w doborze kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w inżynierii.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez zabezpieczenia mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując uszkodzenia jelit.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co ma na to wpływ?

Siła oderwania została określona dla najkorzystniejszych warunków, zakładającej:

• na podłożu wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej pole magnetyczne
• której grubość to min. 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni styku
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• przy pionowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• w standardowej temperaturze otoczenia

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Podczas codziennego użytkowania, faktyczna siła trzymania jest determinowana przez wielu zmiennych, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Odstęp (między magnesem a metalem), gdyż nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) powoduje drastyczny spadek siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy brudu).
• Wektor obciążenia – największą siłę mamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest z reguły kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale nierdzewne mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co poprawia siłę. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Wpływ temperatury – gorące środowisko osłabia pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, natomiast przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje udźwig.