BM 850x180x70 [4x M8] - belka magnetyczna

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne cechy, takie jak::

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (pomiary wskazują na taką wartość).
• Wyróżniają się niezwykłą odpornością na demagnetyzację, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie z dużą mocą.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Duża swoboda w doborze kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i silników, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Potęga w małej formie – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Gorąco to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Wybierz wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być barierą.

Maksymalny udźwig magnesu – co ma na to wpływ?

Siła oderwania została określona dla warunków idealnego styku, zakładającej:

• z użyciem blachy ze stali niskowęglowej, która służy jako element zamykający obwód
• o przekroju przynajmniej 10 mm
• z płaszczyzną idealnie równą
• bez żadnej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• podczas odrywania w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• przy temperaturze pokojowej

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

W praktyce, rzeczywisty udźwig wynika z wielu zmiennych, które przedstawiamy od najważniejszych:

• Dystans – obecność jakiejkolwiek warstwy (rdza, taśma, powietrze) działa jak izolator, co obniża moc lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek siły – należy wiedzieć, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, siła trzymania spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Typ metalu – nie każda stal przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe pogarszają efekt przyciągania.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co zwiększa nasycenie pola. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, z kolei przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje siłę trzymania.