BM 850x180x70 [4x M8] - belka magnetyczna

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Poza niezwykłą energią, magnesy typu NdFeB posiadają szereg innych zalet::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Charakteryzują się niezwykłą odpornością na rozmagnesowanie, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co podnosi ich walory wizualne.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Dają się łatwo formować do niestandardowych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Zabezpieczenie w postaci obudowy jest kluczowa.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co ma na to wpływ?

Parametr siły jest wynikiem testu laboratoryjnego zrealizowanego w następującej konfiguracji:

• z zastosowaniem płyty ze miękkiej stali, pełniącej rolę idealny przewodnik strumienia
• której grubość wynosi ok. 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni kontaktu
• bez najmniejszej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• przy osiowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• w temp. ok. 20°C

Wpływ czynników na nośność magnesu w praktyce

Warto wiedzieć, iż trzymanie magnesu może być niższe zależnie od poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a metalem), gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) skutkuje redukcję udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Materiał blachy – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Większa zawartość węgla redukują przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig wyznaczano używając gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, jednak przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza siłę trzymania.