MPL 15x15x5 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Poza ich wyjątkową energią, magnesy neodymowe mają także korzyściami:

• Zachowują pełną moc przez około dziesięć lat – spadek to zaledwie ~1% (w teorii),
• Magnesy świetnie są chronione przed demagnetyzacją spowodowaną obcymi źródłami pola,
• Zastosowanie metalicznej powłoki z metali szlachetnych (nikiel, złoto, srebro) powoduje, że element nabiera wyglądu,
• Cechują się wysoką indukcją magnetyczną przy powierzchni działania, co poprawia właściwości przyciągania,
• Wykonane z odpowiednio dobranych składników, magnesy te wykazują imponującą odporność na wysoką temperaturę, co umożliwia im działanie (zależnie od ich formy) w temperaturach aż do 230°C i wyżej...
• Możliwość niestandardowego formowania jak również dopasowania do precyzyjnych warunków,
• Kluczowa rola w innowacyjnych rozwiązaniach – są powszechnie wykorzystywane w urządzeniach pamięci masowej, elektrycznych układach napędowych, zaawansowanych przyrządach medycznych, a także innych zaawansowanych urządzeniach.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują silne pole magnetyczne w niewielkich wymiarach, co pozwala na ich zastosowanie w małych systemach

Wady magnesów neo-dymowych:

• Przy silnych uderzeniach mogą pękać, dlatego radzimy umieszczanie ich w specjalnych uchwytach. Obudowa z metalu zapewnia dodatkową ochronę przed uszkodzeniami i podnosi wytrzymałość magnesu.,
• Gdy są narażone na wysoką temperaturę, magnesy neodymowe doświadczają spadku mocy. Często, gdy temperatura przekroczy 80°C, ich wytrzymałość maleje (zależy to od wielkości, a także kształtu magnesu). Dla tych, którzy potrzebują magnesów do pracy w ekstremalnych warunkach, oferujemy wersje [AH] wytrzymujące do 230°C,
• Eksponowanie magnesów na wilgotne środowisko może prowadzić do ich korozji. Aby używać magnesy na zewnątrz, warto rozważyć magnesy zabezpieczone materiałami jak guma czy tworzywo, które uniemożliwiają rdzewienie,
• Ograniczona możliwość zrealizowania gwintów w magnesie oraz złożonych form - preferowana osłonka - uchwyt magnetyczny.
• Ryzyko dla zdrowia wynikające z małych fragmentów magnesów mogą być niebezpieczne, jeśli zostaną połknięte, co nabiera znaczenia w aspekcie ochrony najmłodszych. Ponadto, niewielkie części tych urządzeń mogą zakłócić proces diagnostyczny medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Ze względu na kosztowne surowce, ich cena jest wyższa niż przeciętnie,

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – od czego zależy?

Podana siła przyciągania magnesu stanowi maksymalną siłę, określona w najlepszych okolicznościach, a mianowicie:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, działającej jako zamknięcie obwodu magnetycznego
• posiadającej wymiar przynajmniej 10 milimetrów
• o gładkiej powierzchni
• przy zerowej szczelinie
• przy prostopadłym działaniu siły odrywającej
• przy standardowej temperaturze otoczenia

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

Praktyczny udźwig jest zależny od czynników, uszeregowanych od kluczowych do mniej istotnych:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Ponadto, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą zmniejsza nośność.