MPL 100x40x20 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej mocy, magnesy te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność koercji.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną w punkcie styku, co gwarantuje ogromną siłę.
• Mogą pracować w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w przemyśle.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz systemach IT.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy upadku, dlatego zalecamy osłony lub uchwyty.
• Gorąco to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co ma na to wpływ?

Deklarowana siła magnesu dotyczy maksymalnych osiągów, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, a mianowicie:

• z użyciem płyty ze miękkiej stali, pełniącej rolę idealny przewodnik strumienia
• o przekroju przynajmniej 10 mm
• z powierzchnią oczyszczoną i gładką
• w warunkach braku dystansu (metal do metalu)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w standardowej temperaturze otoczenia

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

W praktyce, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez wielu zmiennych, wymienionych od kluczowych:

• Odstęp (pomiędzy magnesem a blachą), bowiem nawet niewielka przerwa (np. 0,5 mm) powoduje drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy brudu).
• Kierunek działania siły – maksymalny parametr mamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest z reguły kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość stali – za chuda płyta nie zamyka strumienia, przez co część mocy jest tracona na drugą stronę.
• Materiał blachy – stal miękka przyciąga najlepiej. Domieszki stopowe obniżają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, redukując siłę.
• Temperatura – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu wykonywano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, natomiast przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.