MP 5x2.7/1.2x5 Z / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat spadek mocy wynosi jedynie ~1% (wg testów).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik koercji.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im czysty i gładki charakter.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co gwarantuje ogromną siłę.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Duża swoboda w doborze kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w inżynierii.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając układy napędowe, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują wysoką skuteczność.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Najwyższa nośność magnesu – od czego zależy?

Moc magnesu została wyznaczona dla optymalnej konfiguracji, obejmującej:

• na podłożu wykonanej ze stali miękkiej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni kontaktu
• przy bezpośrednim styku (bez zanieczyszczeń)
• przy osiowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• w neutralnych warunkach termicznych

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

W praktyce, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez szeregu czynników, które przedstawiamy od najbardziej istotnych:

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. lakierem lub nierównością) drastycznie redukuje siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes trzyma znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – różne stopy przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają efekt przyciągania.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu realizowano na gładkiej blaszce o odpowiedniej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.