MP 5x2.7/1.2x5 Z / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Wady oraz zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Poza imponującą wydajnością magnetyczną, magnesy typu NdFeB gwarantują dodatkowe korzyści::

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady spadek mocy wynosi zaledwie ~1% (teoretycznie).
• Inne źródła magnetyzmu nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik koercji.
• Dzięki powłoce (NiCuNi, Au, Ag) mają estetyczny, błyszczący wygląd.
• Wytwarzają niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Dają się łatwo formować do niestandardowych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w przemyśle.
• Znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i silników, po zaawansowaną diagnostykę.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy jest kluczowa.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Rozważ wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co się na to składa?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji odnosi się do wartości maksymalnej, którą uzyskano w warunkach laboratoryjnych, a mianowicie:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej pole magnetyczne
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni kontaktu
• bez najmniejszej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• podczas ciągnięcia w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• w standardowej temperaturze otoczenia

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

Podczas codziennego użytkowania, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez szeregu czynników, uszeregowanych od najważniejszych:

• Przerwa między magnesem a stalą – każdy milimetr odległości (spowodowany np. lakierem lub brudem) drastycznie redukuje siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt odrywania – pamiętaj, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, udźwig spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Grubość metalu – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Żeliwo mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, redukując siłę.
• Temperatura – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, natomiast przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża udźwig.