MW 15x10 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, takie jak::

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej mocy (wg danych).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują potężną odporność na zewnętrzne czynniki.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co podnosi ich walory wizualne.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Odpowiedni skład sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Duża swoboda w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Pełnią kluczową rolę w rozwoju technologii, będąc sercem silników, dysków i sprzętu medycznego.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale bardzo silne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Delikatność mechaniczna to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego zalecamy osłony lub uchwyty.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być barierą.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – od czego zależy?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje wartości maksymalnej, zarejestrowanej w środowisku optymalnym, a mianowicie:

• przy zastosowaniu blachy ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• posiadającej grubość minimum 10 mm aby uniknąć nasycenia
• o idealnie gładkiej powierzchni kontaktu
• w warunkach braku dystansu (metal do metalu)
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• przy temperaturze pokojowej

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

Należy pamiętać, że siła w aplikacji może być niższe pod wpływem poniższych elementów, w kolejności ważności:

• Dystans – występowanie jakiejkolwiek warstwy (farba, brud, szczelina) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes trzyma dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – nie każda stal przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Gładkość – pełny kontakt uzyskamy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, redukując siłę.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Pomiar udźwigu realizowano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy siłach prostopadłych, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Co więcej, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą obniża nośność.