MW 15x10 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe cechy, takie jak::

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność koercji.
• Dzięki powłoce (NiCuNi, Au, Ag) mają estetyczny, błyszczący wygląd.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Można je precyzyjnie obrabiać do niestandardowych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po zaawansowaną aparaturę medyczną.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na kruchość, wymagają ostrożności. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co ma na to wpływ?

Moc magnesu została wyznaczona dla najkorzystniejszych warunków, obejmującej:

• przy użyciu zwory ze stali niskowęglowej, gwarantującej pełne nasycenie magnetyczne
• o grubości przynajmniej 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• bez żadnej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w temp. ok. 20°C

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Na realną siłę mają wpływ parametry środowiska pracy, m.in. (od priorytetowych):

• Szczelina – obecność jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co redukuje udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Wektor obciążenia – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Opór przy zsuwaniu magnesu po blasze jest zazwyczaj kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość stali – zbyt cienka blacha nie przyjmuje całego pola, przez co część mocy jest tracona na drugą stronę.
• Gatunek stali – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale hartowane mogą przyciągać słabiej.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co zwiększa nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Temperatura pracy – spieki NdFeB posiadają ujemny współczynnik temperaturowy. Gdy jest gorąco są słabsze, a w niskich mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Pomiar udźwigu wykonywano na gładkiej blaszce o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, z kolei przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą obniża udźwig.