AM ucho [M10] - akcesoria magnetyczne

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Poza ogromną mocą, magnesy typu NdFeB posiadają szereg innych zalet::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie tracą na sile o niezauważalny 1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują potężną odporność na zewnętrzne czynniki.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co podnosi ich walory wizualne.
• Generują skoncentrowane pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Mogą pracować w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Pełnią kluczową rolę w przemyśle, będąc sercem silników, dysków i sprzętu medycznego.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od wymiarów). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Wyższa cena w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co ma na to wpływ?

Podany w tabeli udźwig jest rezultatem pomiaru przeprowadzonego w następującej konfiguracji:

• przy użyciu blachy ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• posiadającej masywność co najmniej 10 mm aby uniknąć nasycenia
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• bez najmniejszej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W praktyce, faktyczna siła trzymania jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, które przedstawiamy od najbardziej istotnych:

• Szczelina – występowanie ciała obcego (rdza, brud, szczelina) przerywa obwód magnetyczny, co obniża moc lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kąt przyłożenia siły – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Opór przy zsuwaniu magnesu po blasze jest zazwyczaj kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj stali – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Stale stopowe zmniejszają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa nasycenie pola. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig określano z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, jednak przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet 75%. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą obniża udźwig.