UMP 75x25 [M10x3] GW F200 GOLD Lina / N42 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej siły, magnesy te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady utrata siły magnetycznej wynosi zaledwie ~1% (wg testów).
• Są niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co podnosi ich walory wizualne.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co gwarantuje ogromną siłę.
• Wersje specjalistyczne radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Dają się łatwo formować do niestandardowych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w przemyśle.
• Pełnią kluczową rolę w przemyśle, będąc sercem generatorów, dysków i sprzętu medycznego.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Zabezpieczenie w postaci obudowy jest kluczowa.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co się na to składa?

Podany w tabeli udźwig jest wartością teoretyczną maksymalną wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• z zastosowaniem płyty ze miękkiej stali, pełniącej rolę zwora magnetyczna
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w warunkach ok. 20°C

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania wynika z wielu zmiennych, wymienionych od kluczowych:

• Dystans – występowanie jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, szczelina) działa jak izolator, co obniża moc lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek działania siły – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest standardowo kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Rodzaj stali – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Większa zawartość węgla redukują właściwości magnetyczne i udźwig.
• Struktura powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana powierzchnia, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko osłabia pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Pomiar udźwigu realizowano na gładkiej blaszce o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje udźwig.