UMS 60x18x8.5x15 / N38 - uchwyt magnetyczny stożkowy

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz ogromnej mocy, magnesy z neodymu oferują następujące zalety:

• Mają stałą siłę, a przez ponad 10 lat ich wydajność spada symbolicznie – ~1% (w testach),
• Odznaczają się znakomitą odpornością na zanik pola magnetycznego przy ekspozycji na zewnętrznych pól,
• Dzięki eleganckiemu wykończeniu, naniesienie niklowa, złota, lub o srebrnej barwie nadaje estetyczny wygląd,
• Są znane z wysoką indukcją magnetyczną przy powierzchni działania, co wpływa na ich skuteczność,
• Magnesy neodymowe charakteryzują się ogromnie wysoką indukcją magnetyczną na powierzchni magnesu i są w stanie działać (zależnie od formy) nawet w temperaturze wynoszącej 230°C lub więcej...
• W związku z cecha szczegółowego kształtowania oraz adaptacji do specjalistycznych rozwiązań, komponenty magnetyczne mogą być formowane w uniwersalnych kształtów i rozmiarów, co rozszerza ich zastosowanie w przemyśle,
• Kluczowa rola w innowacyjnych rozwiązaniach – są powszechnie wykorzystywane w urządzeniach pamięci masowej, elementach napędu, aparaturze medycznej, jak również nowoczesnych systemach.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują imponującą siłę przyciągania w kompaktowych wymiarach, co umożliwia ich użycie w miniaturowych urządzeniach

Wady neodymowych magnesów:

• Należy uważać na mocnymi uderzeniami, gdyż mogą się złamać. Stosowanie osłon znacząco poprawia ich żywotność.
• Neodymowe magnesy tracą swoją wytrzymałość pod wpływem podgrzewania. W momencie kiedy przekroczy się 80°C, wiele z nich zaczyna tracić swoją moc. Dlatego też polecamy nasze specjalne magnesy z oznaczeniem [AH], które zachowują stabilność nawet w temperaturach do 230°C,
• Wysoka wilgotność to największy wróg magnesów, powodując ich utlenianie. W przypadku użycia na zewnątrz należy stosować magnesy w osłonach z gumy czy plastiku, które chronią je przed wpływem wilgoci,
• Sugerujemy obudowę - uchwyt magnetyczny, ze względu na trudności w produkcji nakrętek wewnątrz magnesu oraz skomplikowanych form.
• Ryzyko dla zdrowia wynikające z małych fragmentów magnesów są ryzykowne, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co staje się kluczowe w aspekcie ochrony najmłodszych. Ponadto, niewielkie części tych produktów są w stanie zakłócić proces diagnostyczny medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Wysoka cena jednostkowa – magnesy neodymowe mają wyższą cenę niż inne typy magnesów (np. ferrytowe), co może ograniczać zastosowanie przy dużych ilościach

Najwyższa nośność magnesu – od czego zależy?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje maksymalnych osiągów, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, co oznacza test:

• przy kontakcie z zwory ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej pełne nasycenie magnetyczne
• której grubość to min. 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni styku
• bez żadnej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• przy prostopadłym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia ok. 20 stopni Celsjusza

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

Podczas codziennego użytkowania, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, uszeregowanych od kluczowych:

• Dystans – występowanie jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, powietrze) działa jak izolator, co redukuje udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale hartowane mogą przyciągać słabiej.
• Wykończenie powierzchni – idealny styk jest możliwy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Temperatura – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, natomiast przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża nośność.