HH 32x7.8 [M5] / N38 - uchwyt magnetyczny przelotowy

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej siły, magnesy te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Zachowują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Wyróżniają się ogromną odpornością na demagnetyzację, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Dzięki powłoce (NiCuNi, Au, srebro) zyskują estetyczny, błyszczący wygląd.
• Wytwarzają niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Można je precyzyjnie obrabiać do niestandardowych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w przemyśle.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od napędów HDD i silników, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes zardzewieje na deszczu. Wybierz wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co się na to składa?

Widoczny w opisie parametr udźwigu dotyczy maksymalnych osiągów, którą uzyskano w środowisku optymalnym, a mianowicie:

• z wykorzystaniem płyty ze stali o wysokiej przenikalności, działającej jako idealny przewodnik strumienia
• posiadającej masywność min. 10 mm aby uniknąć nasycenia
• o idealnie gładkiej powierzchni kontaktu
• przy zerowej szczelinie (bez zanieczyszczeń)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• w standardowej temperaturze otoczenia

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W praktyce, realna moc wynika z wielu zmiennych, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Odstęp (pomiędzy magnesem a blachą), bowiem nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) powoduje drastyczny spadek siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość metalu – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Strumień magnetyczny przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest czysta stal żelazna. Żeliwo mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.