HH 25x7.7 [M5] / N38 - uchwyt magnetyczny przelotowy

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej mocy (wg danych).
• Wyróżniają się ogromną odpornością na demagnetyzację, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – dzięki powłokom ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są idealne do nietypowych zastosowań.
• Pełnią kluczową rolę w rozwoju technologii, będąc sercem generatorów, dysków i urządzeń ratujących życie.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają silne pole.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Zabezpieczenie w postaci obudowy jest kluczowa.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co ma na to wpływ?

Widoczny w opisie parametr udźwigu odnosi się do maksymalnych osiągów, którą zmierzono w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• na bloku wykonanej ze stali konstrukcyjnej, efektywnie zamykającej pole magnetyczne
• posiadającej grubość minimum 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• o wypolerowanej powierzchni kontaktu
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• przy osiowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze pokojowej

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

Trzeba mieć na uwadze, że trzymanie magnesu może być niższe w zależności od następujących czynników, w kolejności ważności:

• Dystans (pomiędzy magnesem a blachą), gdyż nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) może spowodować zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy brudu).
• Wektor obciążenia – największą siłę osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest z reguły kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być odpowiednio gruba. Blacha "papierowa" limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj stali – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Domieszki stopowe obniżają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa nasycenie pola. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Warunki termiczne – magnesy neodymowe posiadają wrażliwość na temperaturę. Gdy jest gorąco są słabsze, a w niskich mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, natomiast przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Co więcej, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza siłę trzymania.