HH 16x5.3 [M3] / N38 - uchwyt magnetyczny przelotowy

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, w tym::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie słabną o niezauważalny 1%.
• Wyróżniają się wyjątkową odpornością na demagnetyzację, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co ma znaczenie estetyczne.
• Wytwarzają skoncentrowane pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w dowolnych formach, dopasowanych do konkretnego projektu.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, rezonansach oraz systemach IT.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez zabezpieczenia mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co ma na to wpływ?

Parametr siły jest wynikiem testu laboratoryjnego wykonanego w warunkach wzorcowych:

• z wykorzystaniem blachy ze stali o wysokiej przenikalności, która służy jako idealny przewodnik strumienia
• o grubości przynajmniej 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni kontaktu
• bez żadnej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Co wpływa na udźwig w praktyce

Podczas codziennego użytkowania, rzeczywisty udźwig zależy od kilku kluczowych aspektów, wymienionych od najważniejszych:

• Szczelina między magnesem a stalą – każdy milimetr odległości (spowodowany np. okleiną lub brudem) zmniejsza siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Wektor obciążenia – największą siłę uzyskujemy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Opór przy zsuwaniu magnesu po powierzchni jest zazwyczaj wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Masywność podłoża – za chuda blacha powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część strumienia marnuje się na drugą stronę.
• Rodzaj stali – stal miękka daje najlepsze rezultaty. Stale stopowe redukują przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Jakość powierzchni – im równiejsza powierzchnia, tym lepsze przyleganie i wyższy udźwig. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Temperatura pracy – magnesy neodymowe posiadają wrażliwość na temperaturę. W wyższych temperaturach tracą moc, a w niskich zyskują na sile (do pewnej granicy).

* Udźwig określano z wykorzystaniem wypolerowanej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet 75%. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje siłę trzymania.