UMGW 16x13x5 [M4] GW / N38 - uchwyt magnetyczny gwint wewnętrzny

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Praktycznie nie ulegają osłabieniu w czasie; po 10 latach użytkowania zmniejszenie udźwigu to znikome ~1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność koercji.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, Au, srebro) mają estetyczny, metaliczny wygląd.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Wersje specjalistyczne radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują wysoką skuteczność.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego zalecamy obudowy lub montaż w stali.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Wybierz wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując uszkodzenia jelit.
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być istotnym kosztem.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co ma na to wpływ?

Siła oderwania została określona dla najkorzystniejszych warunków, obejmującej:

• przy kontakcie z zwory ze stali niskowęglowej, gwarantującej pełne nasycenie magnetyczne
• o przekroju nie mniejszej niż 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• w warunkach idealnego przylegania (powierzchnia do powierzchni)
• podczas ciągnięcia w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• w warunkach ok. 20°C

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

Podczas codziennego użytkowania, faktyczna siła trzymania wynika z kilku kluczowych aspektów, uszeregowanych od kluczowych:

• Dystans (między magnesem a metalem), bowiem nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) może spowodować redukcję siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy brudu).
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes trzyma znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość podłoża – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Materiał blachy – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Stale stopowe obniżają właściwości magnetyczne i udźwig.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Ciepło – magnesy neodymowe posiadają wrażliwość na temperaturę. W wyższych temperaturach tracą moc, a na mrozie mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Pomiar udźwigu realizowano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, z kolei przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą redukuje siłę trzymania.