NCM 20x13.5x5 / N38 - uchwyt magnetyczny kanałowy

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Oprócz niezwykłą siłą, magnesy typu NdFeB oferują wiele innych atutów::

• Są niezwykle trwałe – przez okres ok. 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Pozostają niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, złoto, srebro) mają nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na ogromną siłę.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, rezonansach oraz systemach IT.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy zderzeniu, dlatego warto stosować obudowy lub montaż w stali.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – od czego zależy?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji dotyczy wartości maksymalnej, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, co oznacza test:

• przy użyciu zwory ze specjalnej stali pomiarowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• z powierzchnią oczyszczoną i gładką
• przy bezpośrednim styku (bez farby)
• przy pionowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W rzeczywistych zastosowaniach, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez wielu zmiennych, uszeregowanych od najważniejszych:

• Dystans (pomiędzy magnesem a blachą), bowiem nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) skutkuje drastyczny spadek siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy brudu).
• Kąt odrywania – należy wiedzieć, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, siła trzymania spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Masywność podłoża – za chuda stal nie przyjmuje całego pola, przez co część strumienia marnuje się na drugą stronę.
• Typ metalu – nie każda stal reaguje tak samo. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Jakość powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana powierzchnia, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Nierówności tworzą dystans powietrzny.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig wyznaczano z wykorzystaniem gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza udźwig.