NCM 20x13.5x5 / N38 - uchwyt magnetyczny kanałowy

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Oprócz potężną siłą, magnesy typu NdFeB gwarantują szereg innych zalet::

• Długowieczność to ich atut – nawet po dekady spadek mocy wynosi jedynie ~1% (wg testów).
• Pozostają niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co podnosi ich walory wizualne.
• Wytwarzają skoncentrowane pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Dzięki zaawansowanej technologii funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i silników, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co się na to składa?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje maksymalnych osiągów, którą zmierzono w środowisku optymalnym, czyli:

• z wykorzystaniem płyty ze stali o wysokiej przenikalności, która służy jako zwora magnetyczna
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• z płaszczyzną oczyszczoną i gładką
• bez najmniejszej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• przy osiowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w temp. ok. 20°C

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania jest determinowana przez szeregu czynników, wymienionych od najważniejszych:

• Odstęp (między magnesem a blachą), bowiem nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy brudu).
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Opór przy zsuwaniu magnesu po blasze jest z reguły kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Typ metalu – różne stopy reaguje tak samo. Wysoka zawartość węgla osłabiają efekt przyciągania.
• Gładkość podłoża – im gładsza i bardziej polerowana blacha, tym większa strefa kontaktu i wyższy udźwig. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, jednak przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Ponadto, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.