UMGZ 20x15x7 [M4] GZ / N38 - uchwyt magnetyczny gwint zewnętrzny

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej siły, produkty te cechują się następującymi plusami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to znikome ~1%.
• Charakteryzują się wyjątkową odpornością na rozmagnesowanie, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co gwarantuje ogromną siłę.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Wszechstronność kształtowania – można je wykonać w rozmaitych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od dysków twardych i silników, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Moc w skali mikro – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i grozi pęknięciem. Ochrona w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być barierą.

Maksymalny udźwig magnesu – co ma na to wpływ?

Siła oderwania została określona dla optymalnej konfiguracji, zakładającej:

• na podłożu wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej pole magnetyczne
• której grubość to min. 10 mm
• o szlifowanej powierzchni styku
• w warunkach idealnego przylegania (powierzchnia do powierzchni)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• przy temperaturze pokojowej

Co wpływa na udźwig w praktyce

Na realną siłę mają wpływ parametry środowiska pracy, takie jak (od najważniejszych):

• Szczelina między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. lakierem lub nierównością) zmniejsza siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – należy wiedzieć, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy działaniu sił bocznych, udźwig spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Materiał blachy – stal miękka daje najlepsze rezultaty. Stale stopowe zmniejszają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Gładkość – pełny kontakt uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu wykonywano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy siłach prostopadłych, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża nośność.